Rozdział 27

Michał jeszcze raz spojrzał na swoją siostrę, po czym ruszył w kierunku wyjścia z kuchni.

- Co... – Malwina nie dokończyła, ponieważ syn jej przerwał.

- Naćpała się. Zasnęła.

- Ale skąd... – znowu jej przerwał.

- I właśnie tego chcę się dowiedzieć. Jadę do internatu, a ty przetrzep jej pokój – powiedział i nie czekając na odpowiedź ruszył w kierunku wyjścia z domu.

Nazajutrz, dziewiąta.

Anita, jak gdyby nigdy nic, wstała z łóżka i poszła do kuchni. Zastała tam matkę i brata.

- Cześć, mamo – powiedziała, na Michała zupełnie nie zwracając uwagi.

- COŚ TY WCZORAJ WZIĘŁA?! OD KOGO TO MIAŁAŚ?! – Michał od razu przystąpił do akcji.

- Mamo, to ty zrobiłaś taki bałagan w moim pokoju?

Rozjuszony do granic możliwości Bulterier wstał z krzesła.

- ODPOWIADAJ JAK DO CIEBIE MÓWIĘ!

Anita odwróciła się w stronę lodówki i wyciągnęła z niej żółty ser. Michał nie wytrzymał. Podszedł do niej, chwycił mocno za rękę i szarpnął zmuszając by na niego spojrzała. Co też, skrajnie oburzona, zrobiła.

- Anita, ostatni raz pytam, skąd to wzięłaś?!

- Tak. Nanananana – zanuciła wymyśloną melodię, do reszty wyprowadzając Michała z równowagi. 

Zacisnął mocniej palce na jej rękach.

- AŁA! – krzyknęła próbując się wyrwać. – Jakim prawem ty mnie, kurwa, szarpiesz?!

- WYRAŻAJ SIĘ! – wrzasnęła matka, ale Michał był szybszy.

Nie wytrzymał i spoliczkował siostrę.

- MICHAŁ, OPANUJ SIĘ! – krzyknęła Malwina.

Anita poleciała kilka kroków do tyłu, dopiero po chwili zrozumiała, co się stało. Rzuciła się w stronę brata i nim ten zdążył zareagować uderzyła go z pięści w twarz. Przerażona Malwina rzuciła się między nich.

- Co ty, kurwa, robisz?! – krzyknął Bulterier.

- ZAMKNIJCIE SIĘ! – Malwinie udało się ich przekrzyczeć.

Ci mierzyli się przez chwilę zabójczym wzrokiem, po czym Anita odwróciła się na pięcie, byle jak założyła buty, chwyciła kurtkę i wyszła mijając się w drzwiach z ojcem. Przerażona matka ruszyła za nią do korytarza, ale już jej nie było.

- Co tu się dzieje? – zapytał zdziwiony Mirek. 

Malwina tylko wybuchnęła płaczem.

Tego samego dnia, internat.

Monika siedziała sama w pokoju. Wyraźnie na kogoś czekała. Po chwili zobaczyła, że drzwi się otwierają. Wyłonił się zza nich jej chłopak.

- Hej, Moniś – przywitał się z uśmiechem.

Ta spojrzała na niego chłodno.

- To twoja sprawka? – zapytała z kamienną twarzą.

Brutus stanął jak wryty.

- Ale co?

- To ty sprzedałeś jej narkotyki?

- Komu? – nie wiedział o co jej chodzi.

- Jak to komu? Anicie!

- Anicie? Ale... zaraz... Anita i narkotyki?! Żartujesz chyba!

- Nie – powiedziała płaczliwym głosem. – Dzisiaj w nocy był tu jej brat! Wróciła do domu na haju! Pytam się czy miałeś z tym coś wspólnego!

- O co ty mnie w ogóle podejrzewasz?! Nigdy nie dałbym jej narkotyków! Nie jej!

- Więc kto? Jesteś jedynym dilerem, jakiego znam!

- Dzięki. Krzycz głośniej – powiedział zamykając drzwi.

Po chwili podszedł do Moniki i usiadł obok niej. Ta oparła się o niego.

- Może być jeszcze gorzej?

- Masz jakieś jej zdjęcie?

- A po co ci?

- Postaram się poblokować jej kontakty. Tylko tyle mogę na razie zrobić.

- Nie mam. Ale mogę zagadać do Michała.

- Kogo?

- Jej brata. On na pewno jakieś ma.

- I co mu powiesz?

- Prawdę.

- Ale...

- Nie wyda cię. On jest w porządku.

- To dzwoń.

Monika sięgnęła telefon i przyłożyła go do ucha.

- Cześć, Misiek. Tu Monika, kojarzysz?

- ...

- Dokładnie. Słuchaj, masz jakieś jej aktualne zdjęcie?

- ...

- Chcę je sobie oprawić w ramkę! Głupie pytanie! Bierz dupę, ładuj w samochód i przyjeżdżaj.

Rozłączyła się.

Po niemalże godzinie rozległo się pukanie do drzwi. Wszedł Michał.

- Cześć – powiedział patrząc na Brutusa.

Przez chwilę przyglądał mu się w skupieniu.

- Ja cię znam – powiedział w końcu.

- Tak. Ja ciebie też.

- Już wiem! To ty dostałeś po pysku od Anity!

- Dostałeś po pysku od Anity?! – zapytała Monika.

Brutus i Michał to zignorowali.

- Ty jesteś z tej bandy Siwego! – dodał Bulterier.

- Teraz Bladego, okej?

- Ty też się z nimi zadajesz? – tym razem Michał zwrócił się do Moniki.

- Możemy zejść z mojego życia prywatnego? Tu chodzi o twoją siostrę! – zaprotestowała Monika.

- Tak. Anita.

- Bo widzisz. Dawid... – wskazała na Brutusa. - ...ma różne wejścia, kontakty i znajomości na mieście. W pewnej bardzo konkretnej dziedzinie.

- Chodzisz z dilerem?

- Wypraszam sobie! – oburzył się Brutus. – Jestem sprzedawcą z wyszukanym towarem. I liczę na dyskrecję.

- Okej. Ale co ty możesz zdziałać?

- Postaram się zablokować wszystkie mi znajome kontakty, w których mogłaby szukać towaru. Tylko potrzebuję jej zdjęcia, żeby im ją pokazać.

Michał pomyślał chwilę, po czym wyciągnął z kieszeni zdjęcie i mu je podał.

- Co chcesz w zamian?

- Nic. Anita to moja kumpela. Nie chcę, żeby coś jej się stało. A mówiłeś Blademu?

- Nie. Ty też mu nie mów.

- I tak mu powiem. Ma prawo wiedzieć.

Michał już otwierał usta, by coś powiedzieć, gdy drzwi od pokoju ponownie się otworzyły. Ujrzeli Anitę, która jednak z powrotem wyszła, gdy tylko ujrzała brata.

- I właśnie tak na mnie reaguje – skomentował to Michał.

Natomiast Brutus wybiegł za nią jak oparzony. Dogonił ją na schodach.

- Anita, poczekaj!

Jednak ta nie zareagowała.

- Andzia... – powiedział zrezygnowany, jednocześnie łapiąc ją za rękę i sprawiając, że dziewczyna zatrzymała się i spojrzała na niego. – Co się z tobą dzieje? Nigdy taka nie byłaś... – mówił to patrząc jej prosto w oczy.

- Widocznie mnie nie znasz – powiedziała twardo.

- Powiedz mi tak szczerze: do mnie też coś masz? Rozumiem, masz prawo być wściekła i na Marcina i na brata, ale chyba ze mną możesz pogadać?

- Po co?! Nie mam ci nic do powiedzenia. To nie jest twoja sprawa.

- Dlaczego tak uważasz?

- Co, Monika cię tu przysłała? Czy Marcin? A może Michał?

- Nie! Nikt mnie nie przysłał. Sam się przysłałem. Kurde... Anita, proszę, pogadaj ze mną – rzekł prawie że błagalnym tonem.

Anita stała w szoku. Nie spodziewała się czegoś takiego, zwłaszcza po nim.

- Dobra, ale nie tu – powiedziała w końcu, schodząc po schodach.

Dawid poszedł za nią.

- Chodź na pizzę, co? Głodny jestem i ty pewnie też.

- Wow. Diler stawia mi pizzę – powiedziała rozbawiona.

- A jak – odparł, po czym oboje wybuchnęli śmiechem. – Wsiądziesz, czy się boisz? Wiesz, Monika nie wsiadła – rzekł wskazując na swój ukochany motor, czarne Suzuki GSXR600.

- A masz kask? – zapytała z uśmiechem.

- Jasne – podał go jej.

Dziewczyna wzięła go i założyła na głowę. Odsłoniła szybkę i powiedziała z uśmiechem:

- Ale fajnie!

Brutus też się uśmiechnął, zapiął jej go, po czym z powrotem zasunął jej szybkę. Szybko założył swój kask i wsiadł na ścigacza. Anita usiadła za nim.

- Obejmij mnie i trzymaj mocno – rzekł rozbawiony. – I nie puszczaj!

Dziewczyna mocno objęła go w pasie i przytuliła się do niego.

- Gotowa?

- TAK! – krzyknęła.

- To jedziemy! – zawołał odpalając silnik i ruszając z piskiem opon.