Rozdział 16

Po chwili Krzysztof wyszedł z gabinetu, a za nim Marek. Paulina próbowała go zatrzymać, ale jej to się nie udało. Marek tylko wziął pamiętnik Uli, który przypadkiem zostawiła na swoim biurku i skierował się w stronę wyjścia. Pojechał do domu. Spakował wszystkie swoje rzeczy. Wziął kartkę i napisał:

„Przepraszam Cię, że tak wyszło, ale to już koniec. Kocham Ulę. Spakowałem już swoje rzeczy. Weź dom, nie chcę go. Klucze masz pod wycieraczką. Marek”

Wziął kartkę i przykleił ją do drzwi, po czym udał się do samochodu. Spakował torby do bagażnika i pojechał do swojego ulubionego baru.

- Dzień dobry - powiedział barman.

- Oj, nie taki dobry, wręcz najgorszy  - powiedział Marek, po czym dodał - Coś mocnego, jeśli można?

- Oczywiście. Co się stało? - zapytał.

Marek opowiedział całą historię, po czym dodał na koniec:

- A ja ją kocham. Ona nie chce mnie znać. Nie odbiera moich telefonów.

- Jeszcze raz to samo? - zapytał barman.

- Tak i od razu zostaw całą butelkę.

- Na pewno?

- Tak.

- Spróbuj z nią porozmawiać.

- Nie odbiera moich telefonów.

- Ale osobiście.

- I co, ja pojadę do niej i ona nie będzie chciała wyjść, a na dodatek wyjdzie ten jej Maciek.

- Maciek? - zapytał barman.

- Przyjaciel. Niezbyt się lubimy.

- Spróbuj, przepraszaj aż do skutku - odpowiedział z uśmiechem barman zabierając pustą butelkę wódki.

Po kilku godzinach do baru wszedł Sebastian, podszedł do Marka i powiedział:

- Wiedziałem, że cię tu znajdę.

- I znalazłeś, możesz już iść.

- Co? - powiedział zaskoczony Seba, po czym zapytał barmana. - Ile on wypił?

- Dużo.

- Konkretniej?

- Dwie butelki wódki i... butelkę whisky. Samemu.

- Aha. Marek, zbieramy się.

- Ja... ja nigdzie nie idę.

- Masz samochód? Bo ja przyjechałem taksówką, wiedziałem, że tak to się skończy.

- Ja nigdzie nie idę!

- Idziesz, Marek.

Sebastian zapłacił, po czym wyciągnął Marka z baru. Po kilku minutach byli już u Sebastiana w mieszkaniu.

- Prześpij się.

Marek bez protestowania położył się tak, jak stał.

- Pogadamy jutro - powiedział Seba.