Rozdział 38

Rano Ula zajrzała do swojej torby i rzekła sama do siebie:

- Co ja mam na siebie włożyć? Wiem! Założę jeansowe rurki i czarne szpilki, no i może tę dopasowaną bluzkę.

Dziewczyna ubrała się i poszła obudzić Marka.

- Marek, wstawaj śpiochu! I od razu uprzedzam, nie dam ci pięciu minut, bo muszę cię ubrać w garnitur, a to nie takie proste.

- Ha, ha, ha - powiedział zaspany Marek.

Podniósł się powoli i uśmiechnął się szeroko na widok swojej ukochanej, która wyglądała olśniewająco.

- Wow. Obłędnie dziś wyglądasz.

- Dzięki.

Po półtorej godziny byli już w firmie.

- Jak wyzdrowieję, kupię sobie nowy samochód. Taksówka to po prostu koszmar.

Weszli do firmy. Udali się w kierunku windy. Gdy byli w środku, Ula zapytała:

- Marek... - miała dzisiaj bardzo dobry humor - A co byś zrobił, gdyby między mną a Martinem doszło do czegoś więcej?

Marek oparł się o ścianę windy.

- Hmm... No wiesz. Chyba przypadkiem by wypadł z zamkniętego okna ze swojego gabinetu.

Ula zrobiła wielkie oczy. Marek dodał:

- No wiesz... z 14 piętra!

- Marek! - powiedziała z wyrzutem Ula szturchając go.

- Ałaaa! To bolało.

Drzwi od windy się otworzyły. Marek oparł się o Ulę i powolnym krokiem weszli do holu. Z daleka Ania krzyknęła:

- Marek i jak tam po wypadku?!

- Jeszcze zdrowieję.

Para w oddali zobaczyła Sebę i Violę, która darła się na niego z nieznanego powodu. Zobaczyli także Paulinę i Aleksa zmierzających w ich stronę.

- I co? Już nie z brzydulą? Już znalazłeś sobie nową panienkę? No fakt, kobiety lecą na takie historie - powiedział kpiącym głosem Aleks.

- Co? Nie widzisz? ULA stoi obok mnie - powiedział kładąc nacisk na wyraz „Ula”, po czym pocałował ją namiętnie przy wszystkich.

Aleks z wrażenia upuścił filiżankę, którą trzymał w dłoniach. Paulinie opadła szczęka. Nagle:

- Synu, jestem z ciebie dumny! Witaj, Uleńko. Ślicznie dziś wyglądasz.

Nikt nie wiedział, że całej scenie z daleka przyglądał się Krzysztof. Ula się zarumieniła i powiedziała:

- Dziękuję, panie Krzysztofie.

Następnie wraz z Markiem poszła w stronę jego gabinetu.

W gabinecie.

Marek zamknął drzwi za Ulą, podszedł do niej, złapał w talii, posunął w stronę biurka i pocałował.

BUM!

- Znowu ona - powiedział Marek, nawet nie patrząc kto wszedł - Viola, czego chcesz?

- Ale ja... no wiesz. Sebulek wrócił. Chciałam wyrwać się wcześniej. Mogę?

Nagle do gabinetu wszedł Sebastian.

- Seba, mogę cię na chwilę prosić? - zapytała Ula.

- Co? Teraz? Jestem umówiony z Dorotką na lunch - powiedział Sebastian.

- Z Dorotką?! - krzyknęła Viola. - A kto to jest?

- Jego dziewczyna - powiedział Marek.

Viola wybiegła z płaczem.

- Marek, nie musiałeś - powiedziała Ula, po czym poszła za nią.

- Ula...

Po godzinie Ula wróciła do gabinetu Marka.

- Mogę? - zapytała.

- Oczywiście - Marek się uśmiechnął.

- Zaraz zebranie zarządu. Pomóc ci dojść?

- Ula, proszę, nie jestem... - nie dokończył, bo Ula mu przerwała.

- Znowu zaczynasz?

- Ale...

- W ogóle bez dyskusji - powiedziała, podchodząc do niego.

Pomogła Markowi dojść do sali konferencyjnej i tam go zostawiła. Wyszła i nerwowo wyczekiwała końca zebrania.

- Wszystko będzie dobrze - powiedział Sebastian.

- Oby.

- Marek nie z takich opresji wychodził.

- No w sumie fakt. Jak tam po lunchu?

- No fajnie.

- Sebastian, mogę ci zadać pytanie?

- Tak.

- Jak tam między tobą a Dorotą?

Sebastian się uśmiechnął.

- Coraz lepiej. Nie wiedziałem, że masz taką fajną przyjaciółkę.

Nagle drzwi od konferencyjnej się otworzyły. Najpierw wyszedł Aleks, bardzo wkurzony, później Paula, Krzysztof i Helena. Ula z Sebastianem weszli do środka.

- I jak? - zapytała Ula.

- Stary, no mów. Udało się?

- No! - krzyknął z radości.

- A Krzysztof, przecież on...

- Nic nie powiedział o kredytach - odpowiedział szczęśliwy Marek, po czym dodał - Ulka...

- Słucham.

- Pomożesz mi wyjść? - zapytał z uśmiechem na ustach.

- Oooo! Przełom! Nie pogniewasz się za pomoc?

- Nie.

Ula podeszła do Marka i pomogła mu wyjść z sali. Udali się do gabinetu Marka.

- No panie prezesie, to ja pana zostawiam z przyjacielem. Obowiązki czekają.

- Ale po pracy przyjdziesz?

- Punkt siedemnasta jestem - powiedziała, po czym wyszła i udała się do swojego gabinetu.