Rozdział 40

Nazajutrz w firmie.

Ula jak zwykle siedziała zawalona robotą, gdy nagle zadzwonił jej telefon.

- Halo.

- Cześć Uleńko. Tu tata.

- O cześć, tato!

W tym samym czasie do jej gabinetu weszli Marek i Sebastian. Marek cicho powiedział:

- My tu poczekamy, aż skończysz.

- Uleńko, nie przeszkadzam? - zapytał ojciec.

- Nie, tato. Coś się stało?

- No bo wiesz, w Polsce jesteś już od paru dni.

- No tak.

- Może byś przyjechała do Rysiowa?

- Ale tato, ja ci mówiłam...

- Wiem, pan Marek jest chory. A właśnie, jak on się czuje?

- Może chcesz go do telefonu?

Marek znacząco spojrzał na Ulę.

- Nie, nie chcę przeszkadzać. To jak się czuje?

- Tato... Jest już lepiej. Powoli zaczyna już sam wstawać.

Marek się speszył.

- A jak tam z wami?

- Też dobrze - Ula się uśmiechnęła.

- Może wpadniecie razem?

- Teraz raczej nie. Ale jak już wszystko wróci do normy, to wpadniemy.

- To pozdrów go ode mnie.

- Tak. To cześć, tato.

- Cześć, Uleńko.

Ula rozłączyła się i powiedziała.

- Marek, masz pozdrowienia.

- Dziękuję.

- Coś się stało? - zapytała Ula.

- Tak - powiedział Marek.

- Nie - powiedział Seba.

- Seba przyznaj się i tyle - rzekł Marek.

- To dowiem się wreszcie? - zapytała.

- No bo widzisz... - zaczął Seba. - Ja i Dorota jesteśmy już razem.

- Tak, wiem.

- No i zbliżają się jej urodziny. I ja nie wiem co bym mógł jej dać. Pomożesz mi? Ty znasz ją dłużej.

- Dorota lubi niespodzianki.

- A coś więcej?

- Może zabierzesz ją gdzieś? W jakieś ładne miejsce. I dasz jakiś mały prezencik?

- Na przykład jaki?

- Seba, rusz głową. Co kobieta może lubić? - zapytał Marek.

- Ale to nie jest zwykła kobieta. Jest miła, czuła, piękna, inteligentna... Jest... Jest... Ona jest po prostu idealna. To nie może być zwykły prezent, to musi być coś wyjątkowego!

- Seba, ale wpadłeś... - powiedział Marek.

- A ty co. Jak mówiłeś o Ulce?

- Jak mówił? - zapytała Ula.

- Dobra, ja już pamiętam - rzekł speszony Marek.

- Seba, no powiedz - nalegała Ula.

- Seba, nie mów! - mówił Marek.

- To nie fair. Co ja mam zrobić?

- Powiedz!

- Nie! - krzyknął Marek, po czym zwrócił się do Uli. - Powiem ci jak już będziemy w domu.

- Sebastian, wiesz co? Ona lubi niespodzianki. Ale też kocha Mazury. Zabierz ją tam na weekend.

- Coś w stylu tego waszego weekendu w SPA?

- Tak, będzie zadowolona.

- Tak myślisz?

- Na pewno. Dawno nie była w Polsce, a teraz jeszcze pojedzie ze swoim chłopakiem  na weekend w ulubione miejsce. Zobaczysz, będzie szczęśliwa - rzekła Ula.

- Przygotuj jej tam jakąś niespodziankę - dodał Marek.

- Dobra. Dzięki wam! To je lecę. Zobaczę oferty hoteli na Mazurach.

- Powodzenia! - powiedziała Ula.

- Nie dziękuję - rzekł z uśmiechem Sebastian.