Rozdział 49

Rano w kuchni:

- Marek, mogę się dzisiaj trochę wcześniej urwać?

- A dlaczego?

- Bo bym chciała pojechać do Rysiowa. Pojedziesz ze mną?

- No to może teraz?

- A praca?

- Praca nie ucieknie.

Po godzinie dotarli do Rysiowa. Wysiadając z taksówki Ula natknęła się na Maćka.

- Ula, no nareszcie, z kim przyjechałaś? - zapytał Maciek.

- Ze mną - rzekł Marek wychodząc z taksówki.

Maćka zatkało.

- Co on tu robi? - zapytał Maciek Ulę.

- To on nic nie wie o nas? - specjalnie zapytał Marek.

- To wy jesteście razem? Ula, co ty robisz?

- Może porozmawiamy na osobności?! - zapytał Maćka Marek.

- Wiesz co? Tak chyba będzie lepiej.

- Ej! Przestańcie! O co wam chodzi?

- To on zaczął.

- Tak jasne. A kto...

- Dobra, koniec! Marek, my już musimy iść. Maciek, wejdziesz?

- Wiesz co, raczej nie. Kiedyś wpadnę do ciebie i Doroty.

- Oj stary, to masz mały problem - powiedział dumny Marek.

- Jaki?! - zapytał Maciek.

- Ula mieszka ze mną - oznajmił.

- Co?! Znowu cię omamił. Ula, co ty robisz?

- Masz coś do mnie? To powiedz mi to prosto w twarz, a nie tu jakieś aluzje dajesz! - powiedział trochę wyprowadzony z równowagi Marek.

- Tak, mam.

- No, słucham.

- Przestańcie! Marek, chodź!

- Tak, Marek, idź, bo jeszcze drugą rączkę ci ktoś złamie.

- Ty...! - Marek podszedł bliżej. - Nie pozwalaj sobie!

- Bo co?!

Ula weszła między nich i powiedziała przez zęby ciągnąc Marka za rękę:

- Marek, my już idziemy.

Oboje weszli do domu.

- Cześć tato, już jesteśmy!

- O, witajcie! Wejdźcie. Witam, panie Marku. Może nalewki?

- Dzień dobry panie Józefie. Tak, jeśli można.

- O, Ala! - powiedziała zdziwiona Ula.

- Cześć Ulka, witam panie Marku - rzekła Ala.

- Dzień dobry.

Wszyscy usiedli przy stole. Po godzinie rozmów dość krępujących dla Uli, Ala stwierdziła, że musi już jechać do pracy. Pożegnali się, po czym Ala opuściła dom Cieplaków.

- To co panie Marku, jeszcze nalewki?

- Tak, z chęcią - rzekł Marek, po czym zwrócił się do Uli. - To co, mały rewanżyk? Teraz kolej na twój album.

- Dobry pomysł - powiedział Józef.

- Tato, nalej mi też - rzekła Ula.

- Ulka, a ty nie za dużo wypiłaś?

- Nie. Proszę.

Józef nalał córce trochę nalewki i zaczął pokazywać zdjęcia.

- To jest dzień po narodzinach.

Marek się uśmiechnął. Natomiast Ula szybko opróżniła swój kieliszek.

- A tu roczek.

- O, Ulka, wybrałaś kieliszek? - uśmiechnął się Marek.

- No co, fajnie się błyszczał... - powiedziała zawstydzona Ula.

Marek się uśmiechnął.

- A tu Ula na kolanach u swojej mamy.

Tego tematu Marek nie drążył.

- A tu u Mikołaja na kolanach. Śpiewała wtedy „Dzisiaj w Betlejem” - pan Józef wybuchnął śmiechem. - Oto dzień, w którym Ula poznała Maćka. Przy okazji kończyła wtedy 4 latka.

Marek wybuchnął śmiechem na widok zdjęcia (Ula płakała, a Maciek akurat dmuchał świeczki na jej urodzinowym torcie.).

- A to Ulka na swojej pierwszej komunii. Tutaj wakacje u cioci.

Marek się uśmiechnął widząc dziewczynkę w warkoczykach.

- Tu pierwszy dzień w liceum.

- A tu co jest? - zapytał Marek widząc zdjęcie, które przedstawiało trochę nieprzytomną Ulę siedzącą obok taty, Betty i Maćka.

- To było dzień po osiemnastce Uli - rzekł Józef.

- A zdjęcia z osiemnastki? Gdzie są?

- Nie ma - powiedziała speszona Ula.

- To koniec szkoły. A tu Ulka zaczyna studia... Jeszcze mam zdjęcia jak Ulka była całkiem malutka.

- To może kiedy indziej? - zapytała Ula.

- Dobrze - rzekł Marek.

- My już pójdziemy - powiedziała Ula wstając.

- No tak, my już pójdziemy - powiedział Marek.

- Szkoda, wpadnijcie jeszcze kiedyś - powiedział Józef.

- Tak, oczywiście.

Para wyszła z domu i udała się do taksówki. Po godzinie byli już w mieszkaniu.