Rozdział 51

Rano Ulka obudziła się pierwsza. Zobaczyła obok siebie Marka, który ją obejmował jedną ręką. Na ten widok uśmiechnęła się.

- I jak, wyspałaś się? - zapytał zaspanym głosem Marek.

- Tak - rzekła z uśmiechem.

- No widzisz. Słuchaj się mnie, a zawsze dobrze na tym wyjdziesz.

- Chyba dobrze się wyśpisz... - rzekła wybuchając śmiechem.

- No co?

- Nic. Idę się ubrać.

Ula wstała i udała się do pokoju obok. Założyła na siebie czarną, dopasowaną sukienkę, buty na korkach i bolerko. Spięła włosy i wyszła. Marek akurat wlewał wodę do czajnika. Widząc Ulę zaniemówił. „O Boże... Jaka ona piękna. I w dodatku tylko moja” - pomyślał. Nagle z rozmyślań wyrwał go głos:

- Marek? Marek?! Marek?!

- Co, co? - zapytał zdezorientowany, jednak nadal nie mógł oderwać od niej wzroku.

- Marek, woda. Przelałeś.

- Co? A... - zakręcił wodę.

- Coś nie tak? - zapytała Ula.

- Nie. Wszystko tak - rzekł.

- Zamyśliłeś się?

- W pewnym sensie - powiedział, po czym odchrząknął. „Ale wpadka. No, stary, jeszcze się przyznaj” - pomyślał.

- Marek, na pewno wszystko w porządku?

- No... - „W jak najlepszym” - dodał w myślach.

Ula spojrzała na niego podejrzliwie, po czym odwróciła się i zaczęła szukać teczki z fakturami. „Jak ona cudownie wygląda. Boże, że też ja tego wcześniej nie widziałem. Nie dość, że mądra, inteligentna, zabawna, to jeszcze piękna. Ja jej się dziwię, że jest z takim idiotą jak ja. Jeden jej ruch i miałaby dwudziestu takich jak ja” - myślał Marek.

- Marek, czajnik!

Marek szybko wyłączył czajnik. „Stary, weź się w garść!” - pomyślał.

- Marek, na pewno wszystko w porządku? O czym tak myślisz? Coś się stało? - pytała zaniepokojona dziewczyna.

- Nie, po prostu...

- Co po prostu?

- Ula, wyglądasz dziś po prostu zniewalająco. Zastanawiam się, dlaczego jesteś ze mną... Wystarczy jeden twój ruch, a masz dwudziestu takich jak ja. A ty jesteś ze mną... Z idiotą, kretynem, który przez swoją głupotę mógł cię stracić.

- Marek, naprawdę tak myślisz?

- Tak.

Ula podeszła do niego, zawiesiła mu się na szyję, pocałowała go w usta i rzekła:

- Bo cię kocham. Teraz już wiesz?

Marek się uśmiechnął.

- Ja ciebie też.

- No, Marek, chodź już do pracy!

- Tak. Praca. Już idę.

Po dłuższej chwili byli już na miejscu. Marek poszedł z Ulą do jej gabinetu i otworzył jej drzwi.

- Panie przodem.

- Dziękuję.

Weszli do środka.

- Idę dzisiaj po samochód.

- O, po jaki?

- Nie wiem. 

- Fajny był ten twój ognisty rumak - odparła z uśmiechem Ula.

- Lexus? Podobał ci się? - zapytał, uśmiechając się do niej.

- Tak.

- Może pójdziesz ze mną i mi doradzisz?

- Nie znam się.

- Oj, Ulka. Sam mam kupić?

- No dobrze. To przyjdź po mnie.

- Okej. To pa, kochanie - powiedział podchodząc do niej i pocałował ją namiętnie.

- Pa.

Ula wzięła się do pracy. Natomiast w gabinecie Marka:

- Cześć, mogę? - zapytał Sebastian.

- No, wejdź.

Sebastian wszedł i powiedział:

- No i jak, pogodziliście się?

- Noo, już dawno.

- I widzisz. Widziałem dzisiaj Ulkę. Nie poznaję jej. Wygląda po prostu...

- Cudownie - dokończył Marek.

- No - Seba się rozmarzył.

Marek widząc jego minę natychmiast zareagował.

- Ej! Trzymaj się od niej z daleka!

- No co?

- A Dorota?

- Oj. No nawet pomyśleć nie można. Ty naprawdę jesteś zazdrosny.

- Seba, ja cię uprzedzam, spróbuj się zbliżyć do Ulki, to ja ci...

- Co mu zrobisz? - zapytała Ula, wchodząc do gabinetu Marka.

- Widzisz? Chce mnie pobić! - rzekł Seba.

- Marek...

- No co, niech się trzyma Doroty - powiedział zazdrosny Marek.

- A właśnie, jak tam Dorota? - zapytała Ula.

- A dobrze. Wpadniemy niedługo do was.

- O, to fajnie - rzekła Ula. - Dobra, to ja lecę. Przyszłam tylko ci to przynieść - podała Markowi teczkę.

- Co to jest?

- Raport za ten miesiąc.

- Już? Szybko się uwinęłaś. To co? Najpierw samochód, a później film?

- Taki jak wczoraj?

- Tak - powiedział Marek uśmiechając się do Ulki.

- To nie - rzekła stanowczo.

- A co? Nie podobało ci się?

- Chodzi ci o film, czy o to co było później? - zapytała Ula.

Sebastian przyglądał się im uważnie.

- O to co było później.

- No to mi się podobało.

- To wypożyczyć film?

- Możesz.

- Ha! Wiedziałem.

Ula się uśmiechnęła i wyszła z gabinetu.

- Seba, znasz jakiś mocny horror?

- Po co ci?

- No znasz?

- No nie wiem... „Klątwa” japońska, „Krąg”...

- „Klątwa”. Dzięki.

- Po co ci?

Marek się uśmiechnął, po czym dodał:

- Nieważne.

- Chyba już się domyślam. Cwaniak.

- A co?

- Może ja też tak spróbuję...

Marek zaczął się śmiać.

- Spróbuj.

- To idę.

- Siema.

- Cześć!