Rozdział 55

Gdy wszedł Ula była już ubrana. Miała na sobie krótką spódniczkę i bluzkę z krótkim rękawkiem.

- Szybko się ubrałaś - rzekł z uśmiechem.

Ula nie odpowiedziała.

- Oj Ulka, nie gniewaj się - powiedział podchodząc do niej i obejmując ją w pasie.

Jednak dziewczyna nadal była obrażona.

- To była tylko taka niewinna zabawa. Kochanie, nie gniewaj się -  rzekł, po czym przytulił ją jeszcze bardziej do siebie.

Dziewczyna odwróciła się i rzekła podchodząc do szafy i przeglądając ciuchy:

- Kiedy wyjeżdżamy?

- Od razu jak się spakujemy. Pomóc ci?

- Jak chcesz.

- No to ty wybieraj rzeczy i mi podawaj, a ja będę je wrzucał do torby, ok?

- Dobrze. Na ile tam jedziemy? - zapytała.

- Nie wiem, ale minimum na tydzień.

- Aha.

Dziewczyna podała mu 3 pary rurek: białe, czarne i jeansowe, dwie spódniczki, 3 pary rybaczek, 2 pary spodenek, kilka bluzek na ramiączkach, kilka tunik, 2 koszulki nocne, bluzę i czarne bolerko.

- Coś jeszcze? - zapytał Marek.

- Nie wiem... Może jeszcze to - powiedziała wyciągając z szafy „małą czarną”. - I jeszcze pójdę po kilka rzeczy do łazienki.

Po chwili wróciła z kosmetyczką.

- Masz. To już wszystko.

- No nareszcie... - rzekł z uśmiechem, wkładając kosmetyczkę do walizki i jednocześnie ją zamykając. - To co, teraz ja idę się spakować.

- Pomóc ci? - zapytała.

- Możesz - rzekł, po czym złapał dziewczynę za rękę i razem udali się do pokoju Marka.

Marek zaczął się pakować. Zabrał kilka koszulek, kilka par spodni, spodenki i jeden garnitur. Spakował też trochę kosmetyków i rzekł, jednocześnie zamykając torbę:

- To jak? Jedziemy?

- Tak - rzekła z uśmiechem. - Ale musimy jeszcze powiedzieć w firmie, że nas nie będzie.

- Zrobimy to przez telefon, jak już będziemy w drodze.

- No to idziemy - rzekła zabierając torebkę i swoją walizkę. - Pomóc ci z tym plecakiem?

- Nie, dam sobie radę.

- Na pewno?

- Tak! - odpowiedział, wychodząc z mieszkania.

Oboje zeszli na dół i udali się do samochodu. Włożyli torby do bagażnika i ruszyli w drogę. Po godzinie stania w korkach wreszcie wyjechali z Warszawy. Marek zatrzymał na poboczu auto i wyłączył silnik.

- Marek, dlaczego się zatrzymałeś? - zapytała zaniepokojona Ula.

- Muszę zadzwonić - rzekł wychodząc z auta.

Ula uczyniła tak samo. Marek zaczął szukać telefonu. Nagle uśmiechnął się pod nosem.

- Z czego się śmiejesz? - zapytała zaciekawiona Ula.

- Z tego. Zapomniałem, że mam je w kieszeni - powiedział wyciągając czarne stringi Uli.

- Marek, oddaj! - Ulka trochę się zawstydziła.

- A teraz ci po co?

- A tobie?

- Na pamiątkę - rzekł jednocześnie chowając je z powrotem do kieszeni.

- Wariat – dodała Ula.

Marek się uśmiechnął. Po chwili wyciągnął telefon i wykręcił numer Ani.

- Cześć, Aniu.

- Cześć. Będziesz dzisiaj w firmie? Sebastian cię szukał.

- Ja właśnie w tej sprawie. Chciałem uprzedzić, że mnie i Uli nie będzie przez jakiś tydzień. A jeśli będzie to miało się przedłużyć, to damy znać.

- Dobrze. A jak będzie ktoś dzwonił to podawać numer prywatny?

- Tylko w poważnych sprawach.

- Dobrze.

- To cześć.

- Cześć. Pozdrów Ulkę.

- Okej.

Marek się rozłączył i rzekł jednocześnie wsiadając do auta:

- Masz pozdrowienia od Ani.

- Dzięki - rzekła także wsiadając do auta.

Jechali długi czas w milczeniu, gdy nagle zadzwonił telefon Uli.

- Halo?

- Ula, gdzie ty jesteś? - zapytał Maciek.

- Maciek, też się cieszę, że cię słyszę - powiedziała z ironią.

- Jestem u ciebie w biurze. To znaczy przed drzwiami twojego gabinetu.

- Ja jestem w drodze.

- W drodze do biura?

- Nie, w drodze na wakacje.

- Z kim?! Gdzie? Chyba nie z nim!

- Tak, z Markiem.

- Co ty robisz? - zapytał Maciek.

- Odpoczywam, a teraz przepraszam, jeśli masz mi coś ważnego do powiedzenia, to mów, bo jeśli nie to ja kończę - powiedziała stanowczo.

- Ula, ja... Nieważne.

- To cześć.

- Cześć.

Ula się rozłączyła.

- Ula, nie spodziewałem się po tobie takiej reakcji - rzekł Marek z uśmiechem.

- Wszystko słyszałeś?

- Tak - powiedział jednocześnie łapiąc ją za rękę. - Dziękuję.

- Nie ma za co.

Po kilku godzinach jazdy dojechali na miejsce. Wyszli z samochodu, zabrali swoje rzeczy i udali się do recepcji.