Rozdział 87

- To co, ja już będę się zbierał – rzekł Marek.

- Nie, zostań jeszcze. Proszę – odparła Ula oplatając swoje ręce na jego szyi.

- No nie wiem, nie wiem... 

Dziewczyna przybliżyła się do niego i go pocałowała.

- Ewentualnie...

Ula przybliżyła się jeszcze bardziej i ponownie go pocałowała, tym razem namiętniej. Następnie wyszeptała mu do ucha:

- A co mam zrobić, żeby umilić ci ten pobyt?

- No... Jest wiele takich rzeczy – rzekł zakładając swoje ręce na jej talii.

- Tak? Podaj przykłady.

- A mogę zademonstrować? – zapytał z uśmiechem.

Ula pokiwała głową. Marek przyparł ją do ściany i zaczął ją całować. Natomiast dziewczyna objęła go nogami w pasie. Chłopak nadal nie przestając jej całować przeniósł ją do jednego z pokoi. Delikatnie położył na łóżku i ponownie zaczął całować. Ula jednym ruchem zdjęła z niego bluzę i zabrała się za ściąganie z niego koszulki. Marek także zaczął ją rozbierać. Po chwili oboje byli już w samej bieliźnie. Ich ciuchy były porozrzucane po pokoju, a część jakimś dziwnym trafem także znalazła się w salonie. Marek całował narzeczoną po szyi schodząc powoli w dół. Nagle Ula go odepchnęła i rzekła:

- Marek, ja tak nie mogę.

- Coś nie tak? – zapytał zdziwiony.

- Marek, ten pies... On mnie gryzie.

Marek westchnął, wstał, wziął psa, wrzucił go do salonu i zamknął drzwi. 

- To na czym skończyliśmy? – zapytał z uśmiechem.

Dziewczyna przyciągnęła go do siebie i zaczęła namiętnie całować. Marek zębami zsunął jej jedno z ramiączek od stanika i czule pocałował w usta. Nagle dobiegł ich dźwięk domofonu.

- Marek... ktoś dzwoni...

- Daj spokój – rzekł, po czym powrócił do całowania jej.

Dziewczyna uległa, jednak gdy drugi raz zadzwonił domofon, lekko odepchnęła go od siebie i wydyszała:

- Ktoś dzwoni!

Chłopak westchnął i zszedł z niej. Ula wstała, zarzuciła na siebie jego t-shirt i wyszła z pokoju. Po drodze minęła szorty narzeczonego i uśmiechnęła się pod nosem. Nagle usłyszała dźwięk przekręcania klucza w drzwiach, a po chwili:

- Cześć, córciu! – zawołał Józef.

- Cześć, Ulka! Jednak dzisiaj wpadłam po tego fikusa! – dodała Ala.

Weszli do salonu.

- Cześć – powiedziała speszona Ula rumieniąc się lekko.

Do salonu wszedł Marek (w samych bokserkach) i jak gdyby nigdy nic się przywitał:

- Dobry wieczór.

- Dobry wieczór – rzekł Józef.

- Dobry wieczór – dodała Ala.

Marek podszedł do Ali i ukucnął.

- Mogę przeprosić? – zapytał trzymając jedną ręką szorty, na których stała.

- A, tak! – Ala zeszła z nich.

Marek je podniósł i założył na siebie.

- Widzę Ulka, że już się urządziłaś. Najważniejszy sprzęt – Ala wskazała na Marka. – już jest...

Ula się zaczerwieniła, a Marek się uśmiechnął.

- No... i nawet dostałam dodatek gratis – powiedziała Ulka wskazując na pieska.

- Ooo! Jaki słodki... Jak się wabi?

- Tami – rzekli Marek i Ula równocześnie.

- To jest...

- Alaskan Malamute – dokończył Marek.

- Aaa...

Zapadła niezręczna cisza. Po chwili:

- To my nie będziemy przeszkadzać. Wezmę fikusa i już nas nie ma – rzekła Ala sięgając go. – Ale... co to jest?

Ala wskazała na nadgryzioną łodygę. Marek nerwowo zmierzwił włosy.

- To... to... to Tami – rzekła cicho Ula.

- Tosia... – jęknęła Ala, po czym spojrzała na prezesa.

- Przepraszam. Mogę go odkupić – zaproponował młody Dobrzański.

- Nie, nie trzeba. My już pójdziemy – odrzekła Ala.

- Tak, my już pójdziemy. Maciek tam czeka z Beatką, a w końcu też musi już iść do domu – dodał Józef.

- Maciek – rzekł z ironią Marek, lecz nikt nie zwrócił na niego uwagi.

- To cześć, dzieciaki – rzekł Józef udając się w kierunku drzwi.

- Dobranoc – powiedziała Ala.

- Dobranoc – odpowiedzieli równo narzeczeni.

Po chwili byli już sami w mieszkaniu.

- Ale wpadka – rzekła Ula.

Marek złapał ją za rękę, przyciągnął do siebie i pocałował. Nagle drzwi od mieszkania ponownie się otworzyły.

- A Ula! – zawołała Ala wchodząc do mieszkania. – Uups... Przepraszam!

Marek wybuchnął śmiechem. Natomiast zirytowana Ula zażartowała:

- Ala, jak już tu nie mieszkasz to może oddaj mi klucze. Dam je Markowi.

Chłopak zrobił zaskoczoną minę. 

- Ja właśnie w tej sprawie. Proszę – rzekła Ala podając Markowi klucze.

Tym razem to Ula zrobiła zaskoczoną minę.

- Dziękuję – zabrał je jej i włożył do kieszeni.

- To ja już naprawdę idę. Pa – powiedziała.

W następnej chwili już jej nie było.

- Ale... – zaczęła Ula. – A zresztą to może i lepiej.

Marek się uśmiechnął.

- Marek...

- Hmm?

- To zostajesz na noc?

Chłopak spojrzał na nią. Ula zrobiła słodką i niewinną minkę.

- I jak ja mam ci odmówić?

- Juppi! – zawołała szczęśliwa.

Marek wybuchnął śmiechem.

- Jesteś głodny? – dziewczyna weszła do kuchni. – Co byś zjadł?

- No... – podszedł do niej, po czym objął ją w pasie i powiedział zmysłowo – Najchętniej to ciebie...

Pocałował ją w szyję. Najpierw raz, potem drugi i trzeci.

- Marek!

- To jak? Dasz się zjeść? – zamruczał, po czym zrobił jej malinkę na szyi.

Dziewczyna odwróciła się do niego przodem i spojrzała mu w oczy.

- Czekam – zachęciła go do rozwinięcia tej sytuacji. 

Marek uśmiechnął się, pocałował ją w usta, po czym wziął na ręce i zaniósł do pokoju zatrzaskując za sobą drzwi i zostawiając za nimi psa. Położył Ulę delikatnie na łóżku i zaczął namiętnie całować.

***

Nazajutrz.

- Marek, wstawaj – rzekła Ula.

Marek zamruczał i rzekł zaspanym głosem nie otwierając oczu:

- Jeszcze 5 minut...

I wtulił się w Ulę. Dziewczyna nie miała serca dalej nalegać. Uśmiechnęła się i zmierzwiła mu włosy. Chłopak jeszcze bardziej się w nią wtulił.

- Dlaczego nie może być tak zawsze? – zapytał nadal nie otwierając oczu.

- A kto powiedział, że nie może?

Marek podniósł się i zapytał z nadzieją:

- Ale przecież ty tu, a ja u siebie w mieszkaniu, przecież...

- Wiesz, bo ja tak sobie myślałam, że... – przerwała mu.

- Co myślałaś? – dopytywał Marek.

- Ty masz mieszkanie i ja w sumie mam mieszkanie, nie?

- Mhm.

- No i gdyby tak jedno z nich... sprzedać... i za te pieniądze uregulować te dwa kredyty na firmę... to byśmy mieli na start czyste konto. Co o tym myślisz?

- Myślę, że to bardzo dobry pomysł – powiedział, po czym pomyślał robiąc zrezygnowaną minę: „Tylko szkoda, że ja mam jeszcze trzeci kredyt na głowie. I to dość spory...”.

- Marek, coś się stało? Myślałam, że ucieszy cię takie rozwiązanie.

- Ucieszyło. Naprawdę.

- To dlaczego masz taką minę?

„Taa... jeszcze się wkop” – pomyślał.

- Nic takiego.

- Na pewno?

- Tak. Zróbmy tak: wieczorem jeszcze raz to na spokojnie przemyślimy, okej?

- Mhm. A teraz wstajemy! – rzekła zachęcająco.

- No dobra.

Oboje wstali. Marek udał się do łazienki, a Ula w tym czasie się ubrała.

- Marek...

- Hmm? – mruknął wychodząc. – O, ładnie wyglądasz.

Dziewczyna trochę się zarumieniła i rzekła:

- Dzięki.

- Słucham, co moja królewna chciała powiedzieć, zanim jej jak zwykle przerwałem? – Marek miał przypływ czułości.

- Lubisz mnie? – zapytała słodziutkim głosem.

Chłopak spojrzał na nią podejrzliwie.

- O co ci chodzi?

- Ale lubisz?

- No lubię.

- A zrobisz coś dla mnie?

- Dlaczego czuję, że będę tego żałował? Tak. Co mam zrobić?

- Bo wiesz, Tami to jeszcze szczeniaczek i...

- Nie, nie, nie. Zapomnij. Ula, nie weźmiemy jej do firmy.

- Ale dlaczego?

- Bo nie można ot tak sobie przynosić zwierząt.

- Ale Aleks czasami przynosił swojego pieska.

- Ula, nie!

Dziewczyna zrobiła maślane oczka i wzięła Tami na ręce. Pies, jakby wiedział o co chodzi, też zrobił słodką minkę.

- Nie! – rzekł stanowczo Marek.

Po piętnastu minutach w samochodzie.

- Czyli najpierw do mnie. Muszę się przebrać. – rzekł Marek odpalając silnik. – I trzymaj tego psa na kolanach.